Najbardziej reprezentacyjnym parkiem Lublina jest Ogród Saski. Nie sposób nie doceniać wartości tego obiektu dla tego miasta i to nie tylko ze względu na walory rekreacyjne, ale przede wszystkim na historyczne i przyrodnicze.
Ogród Saski powstał na płaskowyżu dawnych Pól Dominikańskich, przy trakcie warszawskim w 1837 roku, a jego głównym założycielem i koordynatorem prac przy jego budowie był Feliks Bieczyński. Do roku 1837 Lublin nie posiadał parku miejskiego, a powstały w 1827 roku trzy hektarowy skwer miejski nie spełniał swojej roli przede wszystkim ze względu na częste podtapianie. Bieczyński planując architekturę oraz układ przyrodniczy parku opierał się na projektach parków istniejących w innych miastach ze szczególnym uwzględnieniem parku Czartoryskich w Puławach, który był już wtedy w pełni ukształtowany i należał do najpiękniejszych tego typu obiektów na ziemiach polskich. Największym walorem powstającego parku było ukształtowanie powierzchni z licznymi naturalnymi dolinkami stwarzającymi możliwość wprowadzenia wielu gatunków roślin zielnych oraz drzew i krzewów.
W parku i na jego obrzeżu powstało wiele nowych obiektów tzw. małej architektury, do których można zaliczyć: kameralny zwierzyniec, ośmioboczną altanę, nową fontannę, plac zabaw dla dzieci, a nawet tor saneczkowy w rejonie kurhanu z kapliczką.
